Un còp èra un òme e una femna èran amoroses decidiguèron d'aver un polit enfant. A l'anóncia de sa grossessa èran uroses e las familhas participavan aquel bonaür Lo paire preparèt la cambra de dormir. Faguèt las pinturas La maire preparèt lo trocèu , las camisetas Brodarèt de cauçons de totas las colors las mamètas participèron. L'ainat amb de feutres per teissut aviá marcat lo pichòt nom de l'enfant.
Quand un jorn ,sens saupre perque tot se precipitava. L'enfant nasquèt d'avança, èra malaut lo tristum e lo desespèr davalèt sus la familha;la parentat. Cadun cercava d'explicas... mas de bada.
Aprèp de meses d'espitalisacion l'enfant a subre viscut. De meses de galèras ,de questionament , de refüs de l'enfant de repròchis al còr medical d'aver pas vist çò que se preparava.
Sentiments d'injustícia, recèrcas d'autres solucions :anar veire l'adobaire ,lo masc quand la dolor es tròp granda sèm prèsts a tot creire e mai foguèsson plan cartesian!
La maire aimava malgrat tot son enfant. Los enfants comprenián pas perque lo nenet tornava pas a l'ostal. Lo paire el demorèt longtemps luènh de tot aquò. Dificil per el d'acceptar de se confrontar a la realitat. Son filh li reverta pas. Lo temps passèt...... L'enfant començèt a caminar sa maire plorèt de joià aquel jorn ça que la vegèt l'autre far sos primièrs passes mas la gaug èra pas tan granda.
Lo paire pichon a pichon s'es occupat de l'enfant calguèt de temps abans que venguèsse lo cercar a l'escòla. Una escòla un pauc diferenta....
Mas aprèp foguèt totjorn el que veniá lo cercar, li donava la man e èra fièr dél e semblavan contents. Son inseparables ara Lo temps a cicatrisat las plagas dobèrtas per poder viure tot simplement, segur amb l'adaptacion de tota la familha a son entorn,pas totjorn facil.
Es pas un conte mas una istòria vertadièra en omenatge als enfants que son partits per un mond melhor que la vida lor a pas daissada de plaça a lors parents que los an accompanhats amb fòrça e coratge ,a tota la còla tanben. Auriái plan aimat èsser una fada per mens de lagremas mas las fadas del temps passat son clavadas dins de libres e degun las a pas vistas mas pòdon encara espandir de perfum d'espèr Vos oblidarai pas jamai.
Me vas fotre la demingra amb tas istòrias. Mas as rason, es pas per çò que nòstra societat amai nosautres amagan tròp sovent aquelas plagas que ne cal pas parlar. Aqueles enfantonèls s'ameritan plan ta capelada!
RépondreSupprimer